Kitap hakkında: 2023 / Yukio Mishima (1925–1970), 20. yüzyılın edebiyat yıldızı, dünyada en çok okunan Japon yazarı, sahibi hem çok çeşitli ve çeşitli türlerdeki (romanlar, oyunlar, kısa öyküler, denemeler) hem de çarpıcı bir biyografi (vücut geliştirme takıntısı, aşırı sağ siyasi eğilimler, başarısız bir girişimin ardından hara-kiri) ile ünlü parlak bir yetenek Monarşik bir darbe sırasında). "Kyoko'nun Evi", Kyoko'nun metresi (veya rahibesi)'nin hüküm sürdüğü salonun (veya tapınağın cemaatçilerinin) müdavimi olan dört gencin hikayesidir. Bu dördü yazarın dört yönüdür: duyarlı, masum sanatçı; spor tutkunu, enerjik bir boksör; güzelliğiyle büyülenen sahipsiz narsist bir aktör; ve bir kariyerci gibi davranarak nihilizmi savunan, gerçekliği küçümseyen ve dünyanın kaçınılmaz sonuna inanan bir iş adamı. Ve onlarla birlikte Kyoko onların aynası, modernliğin cehennemindeki yolculukta rehberleri, sığınacakları ve ruhlarını açabilecekleri evin hanımı. 1950'lerin ilk yarısı, yani savaş sonrası dönem. Japonya bitti, refah zaten kök salıyor ve yavaş yavaş harabelerden filizleniyor, ancak beşi de modernliğe güvenmiyor ve Kyoko'nun balkonundan baktıklarında sadece harabeleri görüyorlar. Yeni dönem bir duvar, bir çıkmaz sokak, eleştirmenlerin yazdığı gibi "yaz gökyüzünün aynadaki yansıması gibi şekilsiz ve renksiz devasa bir boşluk"; on beş yıl sonra aynı tonlama Hubert Selby Jr. tarafından da duyulacaktı. Dört misafir ve Kyoko kısa bir süreliğine başarıya ulaşacaktır ancak başarı kaçınılmaz olarak düşüşe, hayal kırıklığına ve ölüme yol açacaktır. Bir gün Kyoko'nun evinin kapıları kapanacaktır. Dünyanın sonu kaçınılmazdır. Hepimiz hala bu arifeyi yaşıyoruz. Hayranlar bu romanın bugün İngilizceye çevrilmesini sabırsızlıkla bekliyor ve ilk kez Rusça olarak yayınlıyoruz. Bilgi ürünlerinin işareti (18+). Titiz psikolojik analiziyle Mishima, Stendhal'e benzer ve insanın kendi kendini yok etme arzusunu inceleyen çalışması Dostoyevski'dir. "Kyoko'nun Evi", moderniteye karşı güvensizlikle dolu bir romandır. edebiyat eleştirmeni “Kyoko'nun Evi” benim nihilizm üzerine çalışmamdır. Altın Tapınak'ta "bireyleri" tasvir ettim ama burada kahraman bir birey değil, Yukio Mishima'dır.